میزان درز انقطاع برای سازه های جداسازی شده لرزه ای تحت زلزله های حوزه نزدیک

یکی از پدیده های همراه زلزله، ضربه ساختمان های مجاور به یکدیگر است. برای حذف یا کاهش خسارت و خرابی ناشی از ضربه ساختمان های مجاور به یکدیگر، باید ساختمان ها با پیش بینی درز انقطاع از یکدیگر جدا شده و یا با فاصله ای حداقل از مرز مشترک، ساخته شوند. در این میان رکوردهای حاصل از زلزله های حوزه نزدیک به جهت نزدیکی فاصله محل منبع انتشار موج دارای خواص ویژه ای می باشند که رفتار آنها را از سایر رکوردها متفاوت می سازد. آیین نامه زلزله 2800 ایران اشاره ای به زلزله های حوزه نزدیک نکرده است و طیف طرح 2800 بسیار نزدیک به طیف پاسخ زلزله های حوزه دور می باشد. از طرفی یکی از روش های نوین برای کاهش اثرات زلزله در سازه ها، استفاده از جداگرهای لرزه ای می باشد. در این پژوهش تأثیر وجود جداگر برای پیش بینی میزان درز انقطاع در رفتار سازه های بتنی قاب خمشی (متوسط) در نزدیک گسل مورد بررسی قرار گرفته است، به این منظور مدلهای دو بعدی با دهانه های یکسان و تعداد طبقات متفاوت (قابهای 2 ، 4 ، 6 ، 8 ، 10 ، 15 طبقه) که معرف سازه های کوتاه، متوسط و بلند مرتبه می باشد در نظر گرفته شده است. نتایج بیانگر آن است که میزان درز انقطاع لازم برای اینگونه سازه ها بیشتر از مقدار پیش بینی شده در آیین نامه 2800 است.